Tuesday, May 14, 2019
Tuesday, April 16, 2019
Was the fire in Notre Dame a german solution for the yellow vest revolution and the dissolution of pseudoeuropean union?
It smells a lot of german imperialism on the fire of notre dame
Typical made in germany ''fires'':
Catastrophes made in Germany, Qualitätssiegel
Monday, March 11, 2019
Dostojewski über deutsche Mentalität
Dostojewski der Spieler:
Aber ich bitte Sie«, antwortete ich ihm, »es ist ja noch nicht ausgemacht, was garstiger ist: das
russische wüste Wesen oder die deutsche Art, durch ehrliche Arbeit Geld zusammenzu-bringen.«
»Was für ein sinnloser Gedanke!« rief der General.
»Ein echt russischer Gedanke!« rief der Franzose.
Ich lachte; ich hatte die größte Lust, sie beide ein bißchen zu reizen.
»Ich meinerseits«, sagte ich, »möchte lieber mein ganzes Leben lang mit den Kirgisen als Nomade
umherziehen und mein Zelt mit mir führen, als das deutsche Idol anbeten.«
»Was für ein Idol?« fragte der General, der schon anfing, ernstlich böse zu werden.
»Die deutsche Art, Reichtümer zusammenzuscharren. Ich bin noch nicht lange hier; aber was ich
bemerkt und beobachtet habe, erregt mein tatarisches Blut. Bei Gott, solche Tugenden wünsche ich
mir nicht! Ich bin hier gestern zehn Werst weil umhergegangen: es ist ganz ebenso wie in den
moralischen deutschen Bilderbüchern. Überall, in jedem Hause, gibt es hier einen Hausvater, der
furchtbar tugendhaft und außerordentlich redlich ist, schon so redlich, daß man sich fürchten muß, ihm
näherzutreten. Ich kann solche redlichen Leute nicht ausstehen, denen näherzutreten man sich fürchten
muß. Jeder derartige Hausvater hat eine Familie, und abends lesen alle einander laut belehrende
Bücher vor. Über dem Häuschen rauschen Ulmen und Kastanien. Sonnenuntergang, auf dem Dach ein
Storch, alles höchst rührend und poetisch... Werden Sie nur nicht böse, General; lassen Sie mich nur
von solchen rührsamen Dingen reden! Ich erinnere mich aus meiner eigenen Kindheit, wie mein
seliger Vater ebenfalls unter den Lindenbäumen im Vorgärtchen abends mir und meiner Mutter solche
Büchelchen vorlas; ich habe daher über dergleichen selbst ein richtiges Urteil. Nun also, so lebt hier
jede solche Familie beim Hausvater in vollständiger Knechtschaft und Untertänigkeit. Alle arbeiten
wie die Ochsen, und alle scharren Geld zusammen wie die Juden. Gesetzt, ein Vater hat schon eine
bestimmte Menge Gulden zusammengebracht und beabsichtigt, dem ältesten Sohn sein Geschäft oder
sein Stückchen Land zu übergeben; dann erhält aus diesem Grunde die Tochter keine Mitgift und muß
eine alte Jungfer werden, und den jüngeren Sohn verkaufen sie als Knecht oder als Soldaten und
schlagen den Erlös zum Familienkapital. Wirklich, so geht das hier zu; ich habe mich erkundigt. All
das geschieht nur aus Redlichkeit, aus übertriebener Redlichkeit, dergestalt, daß auch der jüngere,
verkaufte Sohn glaubt, man habe ihn nur aus Redlichkeit verkauft; und das ist doch ein idealer
Zustand, wenn das Opfer selbst sich darüber freut, daß es zum Schlachten geführt wird. Und nun
weiter. Auch der ältere Sohn hat es nicht leicht: da hat er so eine Amalia, mit der er herzenseins ist;
aber heiraten kann er sie nicht, weil noch nicht genug Gulden zusammengescharrt sind. Nun warten sie
gleichfalls treu und sittsam und gehen mit einem Lächeln zur Schlachtbank. Amalias Wangen fallen
schon ein, und sie trocknet zusammen. Endlich, nach etwa zwanzig Jahren, hat das Vermögen die
gewünschte Höhe erreicht; die richtige Anzahl von Gulden ist auf redliche, tugendhafte Weise
erworben. Der Vater segnet seinen vierzigjährigen ältesten Sohn und die fünfunddreißigjährige
Amalia mit der eingetrockneten Brust und der roten Nase. Dabei weint er, hält eine moralische
Ansprache und stirbt. Der Älteste verwandelt sich nun selbst in einen tugendhaften Vater, und es
beginnt wieder dieselbe Geschichte von vorn. Nach etwa fünfzig oder siebzig Jahren besitzt der
Enkel des ersten Vaters wirklich schon ein ansehnliches Kapital und übergibt es seinem Sohn, dieser
dem seinigen, der wieder dem seinigen, und nach fünf oder sechs Generationen ist das Resultat so ein
Baron Rothschild oder Hoppe & Co. oder etwas Ähnliches. Nun, ist das nicht ein erhebendes
Schauspiel: hundert-oder zweihundertjährige sich vererbende Arbeit, Geduld, Klugheit, Redlichkeit,
Charakterfestigkeit, Ausdauer, Sparsamkeit, der Storch auf dem Dach! Was wollen Sie noch weiter?
Etwas Höheres als dies gibt es ja nicht, und in dieser Überzeugung sitzen die Deutschen selbst über
die ganze Welt zu Gericht, und wer da schuldig befunden wird, das heißt ihnen irgendwie unähnlich
ist, über den fällen sie sofort ein Verdammungsurteil. Also, wovon wir sprachen: ich ziehe es vor, auf
russische Manier ein ausschweifendes Leben zu führen oder meine Vermögensverhältnisse beim
Roulett aufzubessern; ich will nicht nach fünf Generationen Hoppe & Co. sein. Geld brauche ich für
mich selbst; ich bin mir Selbstzweck und nicht nur ein zur Kapitalbeschaffung notwendiger Apparat.
Ich weiß, daß ich viel törichtes Zeug zusammengeredet habe; aber wenn auch, das ist nun einmal
meine Überzeugung.
Aber ich bitte Sie«, antwortete ich ihm, »es ist ja noch nicht ausgemacht, was garstiger ist: das
russische wüste Wesen oder die deutsche Art, durch ehrliche Arbeit Geld zusammenzu-bringen.«
»Was für ein sinnloser Gedanke!« rief der General.
»Ein echt russischer Gedanke!« rief der Franzose.
Ich lachte; ich hatte die größte Lust, sie beide ein bißchen zu reizen.
»Ich meinerseits«, sagte ich, »möchte lieber mein ganzes Leben lang mit den Kirgisen als Nomade
umherziehen und mein Zelt mit mir führen, als das deutsche Idol anbeten.«
»Was für ein Idol?« fragte der General, der schon anfing, ernstlich böse zu werden.
»Die deutsche Art, Reichtümer zusammenzuscharren. Ich bin noch nicht lange hier; aber was ich
bemerkt und beobachtet habe, erregt mein tatarisches Blut. Bei Gott, solche Tugenden wünsche ich
mir nicht! Ich bin hier gestern zehn Werst weil umhergegangen: es ist ganz ebenso wie in den
moralischen deutschen Bilderbüchern. Überall, in jedem Hause, gibt es hier einen Hausvater, der
furchtbar tugendhaft und außerordentlich redlich ist, schon so redlich, daß man sich fürchten muß, ihm
näherzutreten. Ich kann solche redlichen Leute nicht ausstehen, denen näherzutreten man sich fürchten
muß. Jeder derartige Hausvater hat eine Familie, und abends lesen alle einander laut belehrende
Bücher vor. Über dem Häuschen rauschen Ulmen und Kastanien. Sonnenuntergang, auf dem Dach ein
Storch, alles höchst rührend und poetisch... Werden Sie nur nicht böse, General; lassen Sie mich nur
von solchen rührsamen Dingen reden! Ich erinnere mich aus meiner eigenen Kindheit, wie mein
seliger Vater ebenfalls unter den Lindenbäumen im Vorgärtchen abends mir und meiner Mutter solche
Büchelchen vorlas; ich habe daher über dergleichen selbst ein richtiges Urteil. Nun also, so lebt hier
jede solche Familie beim Hausvater in vollständiger Knechtschaft und Untertänigkeit. Alle arbeiten
wie die Ochsen, und alle scharren Geld zusammen wie die Juden. Gesetzt, ein Vater hat schon eine
bestimmte Menge Gulden zusammengebracht und beabsichtigt, dem ältesten Sohn sein Geschäft oder
sein Stückchen Land zu übergeben; dann erhält aus diesem Grunde die Tochter keine Mitgift und muß
eine alte Jungfer werden, und den jüngeren Sohn verkaufen sie als Knecht oder als Soldaten und
schlagen den Erlös zum Familienkapital. Wirklich, so geht das hier zu; ich habe mich erkundigt. All
das geschieht nur aus Redlichkeit, aus übertriebener Redlichkeit, dergestalt, daß auch der jüngere,
verkaufte Sohn glaubt, man habe ihn nur aus Redlichkeit verkauft; und das ist doch ein idealer
Zustand, wenn das Opfer selbst sich darüber freut, daß es zum Schlachten geführt wird. Und nun
weiter. Auch der ältere Sohn hat es nicht leicht: da hat er so eine Amalia, mit der er herzenseins ist;
aber heiraten kann er sie nicht, weil noch nicht genug Gulden zusammengescharrt sind. Nun warten sie
gleichfalls treu und sittsam und gehen mit einem Lächeln zur Schlachtbank. Amalias Wangen fallen
schon ein, und sie trocknet zusammen. Endlich, nach etwa zwanzig Jahren, hat das Vermögen die
gewünschte Höhe erreicht; die richtige Anzahl von Gulden ist auf redliche, tugendhafte Weise
erworben. Der Vater segnet seinen vierzigjährigen ältesten Sohn und die fünfunddreißigjährige
Amalia mit der eingetrockneten Brust und der roten Nase. Dabei weint er, hält eine moralische
Ansprache und stirbt. Der Älteste verwandelt sich nun selbst in einen tugendhaften Vater, und es
beginnt wieder dieselbe Geschichte von vorn. Nach etwa fünfzig oder siebzig Jahren besitzt der
Enkel des ersten Vaters wirklich schon ein ansehnliches Kapital und übergibt es seinem Sohn, dieser
dem seinigen, der wieder dem seinigen, und nach fünf oder sechs Generationen ist das Resultat so ein
Baron Rothschild oder Hoppe & Co. oder etwas Ähnliches. Nun, ist das nicht ein erhebendes
Schauspiel: hundert-oder zweihundertjährige sich vererbende Arbeit, Geduld, Klugheit, Redlichkeit,
Charakterfestigkeit, Ausdauer, Sparsamkeit, der Storch auf dem Dach! Was wollen Sie noch weiter?
Etwas Höheres als dies gibt es ja nicht, und in dieser Überzeugung sitzen die Deutschen selbst über
die ganze Welt zu Gericht, und wer da schuldig befunden wird, das heißt ihnen irgendwie unähnlich
ist, über den fällen sie sofort ein Verdammungsurteil. Also, wovon wir sprachen: ich ziehe es vor, auf
russische Manier ein ausschweifendes Leben zu führen oder meine Vermögensverhältnisse beim
Roulett aufzubessern; ich will nicht nach fünf Generationen Hoppe & Co. sein. Geld brauche ich für
mich selbst; ich bin mir Selbstzweck und nicht nur ein zur Kapitalbeschaffung notwendiger Apparat.
Ich weiß, daß ich viel törichtes Zeug zusammengeredet habe; aber wenn auch, das ist nun einmal
meine Überzeugung.
Tuesday, March 5, 2019
Today Germany making nazi-propaganda against Greeks and paying pensions to Nazis murders
german propaganda against Greeks, nowadays
PANORAMA: Germany Pays Billions to Nazi WarCriminals
Today Germany paying pensions to Nazis murders
NDR/PANORAMA Kuno Haberbusch
January 30, 1997
PressRelease
January 30, 1997
PressRelease
PANORAMA: Germany Pays Billions to Nazi WarCriminals
Nazi war criminals officially termed”victims”
Billions of Marks from German taxpayers are beingpaid to Nazi war criminals and are called “victim”pensions. A spokesman for the German Ministry of Laborconfirmed that additional assistance money is beingspent on war criminals but claimed that nothing couldbe changed because of constitutional reasons. Thechairman of Germanys Jewish Community, Ignaz Bubis, wasshocked. He had never thought that “such people” weregetting additional financial payments from the Germangovernment. The PANORAMA report, by Volker Steinhoffand John Goetz, will air on Thursday, January 30, 1997at 9PM on the ARD German television network.
The Nazi war criminals receive in addition to theirregular pensions “victim” pensions, according to theGerman “Social Compensation And Assistance To WarVictims” law (Bundesversorgungsgesetz — BVG). Lastyear alone, from Federal and Lander budgets, almost 13billion Marks was currently paid to over 1.1 million”victim” pensioners. To qualify for the “victim”pension, one must have been injured as a result of warservice. Because no one is excluded from the BVG, eachwar criminal who applies is granted a “victim” pensionif they can simply prove a war injury.
PANORAMA found out that world-wide that numerousNazi war criminals, who today receive monthly paymentsbetween 100 and several thousand Marks from German taxpayers. The well-respected German military historianGerhard Schreiber estimates the number of war criminalsreceiving these extra payments from the Germangovernment at 50,000. Wolfgang Lehnigk-Emden, fromOchtendung near Koblenz, is one of the “victims.” According to a German federal court, Lehnigk-Emdenkilled 15 unarmed women and children in Caiazzo nearNaples in Italy in October 1943. Because Lehnigk-Emdenwas later injured (shot in the leg) while trying toescape from an allied POW camp and suffers a mildhandicap, he receives an additional “victim” pension.
Another current recipient of victim pensions is theformer SS Hauptsturm-fuhrer Wilhelm Mohnke. Mohnke,who was a close confidant of Adolf Hitler andcommandant of the “Fuhrerbunker” in Berlin duringHitler’s last days. According to the US Department ofJustice “there is very substantial evidence pointing toWilhelm Mohnke’s personal involvement in theperpetration of Nazi war crimes” — for his role in themassacre of 72 American POWs in 1944 during the Battleof the Bulge.
War criminals, that live outside of the borders ofGermany, also receive additional monthly “victim”payments from Germany. One of those is the formerAuschwitz lieutenant Thies Christophersen. Christophersen is also one of Germany’s leadingneo-Nazis, whose book “The Auschwitz Lie” is consideredto be “the bible of the Holocaust revisionistmovement,” according to PANORAMA. Christophersen livedin Denmark until 1995 and had his “victim” pensionsforwarded there. The payments to Christophersen wererecently put on hold, as he is a fugitive and theGerman pension authorities do not know where to sendhis money.
Belgian parliament asks Berlin to stop payments to non-Germans who pledged allegiance to Hitler
Nearly 75 years after the second world war, Germany is still paying monthly pensions to collaborators of the wartime Nazi regime in several European countries including Belgium and Britain, according to Belgian MPs and media reports.
The foreign affairs committee of the Belgian parliament this week voted in favour of a resolution urging the German federal government to put an immediate stop to the payments and publish a full list of those receiving them.
“The receipt of pensions for collaborating with one of the most murderous regimes in history is in clear contradiction to the work of remembrance and for peace constituted in the European project,” states the resolution, which was passed unanimously.
The document said nearly 30 people in Belgium are still receiving the payments under a decree by Adolf Hitler granting the same nationality and pension rights as German citizens to foreigners, including Waffen-SS volunteers, from Nazi-occupied territories who pledged “allegiance, fidelity, loyalty and obedience” to the Führer.
German authorities have “consistently refused to communicate the list of pension recipients to their Belgian counterparts, citing legal concerns around the protection of privacy”, according to le Soir newspaper.
The resolution’s authors, five MPs from French-speaking parties, said the monthly payments were made by individual German states and the names of the recipients were known to the German embassy in Brussels.
Responding to the claims, the Germany labour ministry said 18 people in Belgium were receiving war pensions but “there are no former members of the Waffen-SS” among them. It did not name the pensioners or say on what grounds they were entitled to the payments.
Authorities in Belgium were not aware of the pensioners’ identities, the Belgian MPs (Olivier Maingain, Stephane Crusnière, Véronique Caprasse and Daniel Senesael) said, adding that the situation was “the same in the UK, where former SS people also receive payments directly from the German länder [states] without the amounts being taxed or communicated to the British authorities”. The German embassy in London said it did not have any information about the Belgian allegations.
The Belgian state broadcaster, RTBF, said similar payments were also being made in Spain, Sweden and Switzerland. In the Netherlands, historian Cees Kleijn has said war criminals may be among 34 former Nazi collaborators receiving German government pensions, according to the state broadcaster NOS.
Citing the work of a Belgian researcher specialising in the second world war, Alvin de Coninck, RTBF said the payments range from €435 to €1,275 a month, depending on the length of time the recipients – among a total of 80,000 Belgians convicted of various forms of wartime collaboration – had spent in prison after the war.
By contrast, Belgian survivors among the 12 million foreigners from 20 countries who were enrolled in Nazi Germany’s forced labour schemes receive €50.
Sunday, February 24, 2019
Ostarbeiterin: Polin und Russin in NS-Diktatur Zwangsarbeit und Exterminierung. Heute selbe Situation
heute
NS-Diktatur
Deutschland, Januar 1945
Wie ergeht es der Ostarbeiterin Helena B.
aus Kiew in Deutschland?
Helena hat ein neues Kleid geschenkt bekommen.
Leider ist es etwas zu groß für sie. Ihre neue Pflegemutter,
deren Haushalt sie so gut besorgt, ändert es selbst und freut sich
mit ihr zusammen über das schmucke, hübsche Gewand.
250-45
SS-PK Bogner
Reparationsschuld: Hypotheken der deutschen Besatzungsherrschaft in Griechenland und Europa
Die Reparationsfrage ist nach wie vor ein brisantes und umstrittenes Kapitel der deutschen Nachkriegsgeschichte. Während die großen Siegermächte in den ersten Nachkriegsjahren umfangreich entschädigt wurden, gingen die kleineren Länder Europas und zahlreiche Opfergruppen weitgehend leer aus. Zu ihnen gehörte auch Griechenland, das bis auf den heutigen Tag Entschädigungen für die Opfer der Massaker und die Ausplünderung seiner Volkswirtschaft einfordert. Einer umfassenden, alle ehemals besetzten Länder und alle Opfergruppen einschließenden Kriegsentschädigung hat sich die deutsche Machtelite bis heute verweigert.
Saturday, December 22, 2018
German Policemen control the passengers in airports in Greece
Στις 25 Νοεμβρίου 2018 ταξίδεψα με την αεροπορική εταιρεία aegean από Θεσσαλονίκη προς Στουτγκάρδη με απευθείας πτήση.
Όπως πάντα υπήρξε ο σχετικός έλεγχος ταυτοτήτων και εισιτηρίων όλων των επιβατών από την υπηρεσία αεροδρομίου καθώς και από την ελληνική αστυνομία στο αεροδρόμιο Μακεδονία.
Όταν φτάσαμε στην Στουτγάρδη και βγήκαμε από το αεροπλάνο και ενώ βρισκόμασταν ακόμη στην 《φυσούνα》συναντήσαμε τρεις αστυνομικούς της γερμανικής ομοσπονδιακής αστυνομίας με αστυνομική στολή. Οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί ζητούσαν από όλους το τονίζω όλους τους επιβάτες επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας. Ο έλεγχος αυτός μας είχε αναγγελθεί από τις αεροσυνοδούς αμέσως μόλις προσγειωθήκαμε στην Στουτγάρδη. Όπως μας είπαν στο μικρόφωνο 《οι γερμανικές αρχές πραγματοποιούν έλεγχο ταυτοτήτων, παρακαλούμε να έχετε την αστυνομική σας ταυτότητα κατά την έξοδο σας από το αεροπλάνο.》Καμία επιπλέον ενημέρωση σύμφωνα με ποιόν νόμο ή κανονισμό γίνεται αυτός ο επιπλέον έλεγχος και παραβιάζεται η συνθήκη Σένγκεν.
Εδώ πρέπει να τονίσω πως το παραπάνω σκηνικό χωρίς καμία εξαίρεση επαναλαμβάνεται απαράλλαχτο εδώ και δύο μισή χρόνια για τις επιβάτες με απευθείας πτήσεις προς Στουτγκάρδη και από όσο έχω ταξιδέψει και στο αεροδρόμιο του Μονάχου.
Ο έλεγχος μάλιστα που γίνεται στην Στουτγάρδη πραγματοποιείται σε ένα μέρος του αεροδρομίου που όλοι οι επιβάτες που πρόκειται να επιβιβαστούν και βρίσκονται στις κοντινές πύλες μας βλέπουν ξεκάθαρα λόγω του ότι το διαχωριστικό στο μέρος αυτό είναι με γυαλί. Δηλαδή υπάρχει γελοιοποίηση και εξευτελισμός των επιβατών από την Ελλάδα. Μπορούν Μάλιστα να δουν και να ακούσουν τα ονόματα μας στις ταυτότητες λόγω της κοντινής απόστασης δηλαδή τα προσωπικά δεδομένα καταπατώνται μαζικά.
Στην συγκεκριμένη πτήση αποφάσισα να ζητήσω εξηγήσεις από τους ομοσπονδιακούς αστυνομικούς για αυτόν τον επιπλέον μαζικό έλεγχο που προκαλεί σοβαρή ταλαιπωρία και καθυστέρηση των επιβατών από Ελλάδα.
Ακολουθεί ο διάλογος:
-με ποιο άδεια και εξουσιοδότηση μας ελέγχετε τις ταυτότητες εκ νέου αφού οι Έλληνες αστυνομικοί και η υπηρεσία του αεροδρομίου μας έχει ελέγξει ήδη στην Θεσσαλονίκη;
Απάντηση-Έτσι πρέπει λόγω της μεταναστευτικής κρίσης.
-έχουμε ελεγχθεί ήδη όμως στην Θεσσαλονίκη πριν μπούμε στο αεροπλάνο. Δεν επιτρέπεται να μας ελέγξετε πάλι. Είναι ταξίδι ανάμεσα σε δύο κράτη της συμφωνίας Σένγκεν. Καταπατείτε την διεθνή συμφωνία.
Απάντηση-δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην Ελλάδα και την ελληνική αστυνομία. Δεν μπορούν να φυλάξουν τα σύνορα.
-δεν θέλω να ελεγχθώ πάλι, τι θα συμβεί εάν δεν δεχτώ;
Απάντηση-Πρέπει να σας πάω στον ανώτερο μου και να μιλήσετε μαζί του.
Συγχρόνως άκουγα δίπλα μου να έχει δημιουργηθεί πρόβλημα σε επιβάτρια με πολωνική ταυτότητα. Οι αστυνομικοί αντιδρούσαν σαν να μην καταλάβαιναν τι ταυτότητα είναι αυτή και ως να αμφέβαλαν για την αυθεντικότητα. Οι αστυνομικοί ρωτούσαν την τρομαγμένη επιβάτρια για ποιόν λόγο έρχεται στην Γερμανία διαπράτοντας ακόμα μια παραβίαση καθώς δεν έχουν το δικαίωμα βάση της συμφωνίας Σενγκεν να θέτουν τέτοιες ερωτήσεις. Στην ερώτηση της επιβάτριας γιατί της θέτουν αυτήν την ερώτηση η απάντηση των αστυνομικών ήταν αποστομοτική<< δεν βλέπετε στην τηλεόραση τι γίνεται με τους μετανάστες στην Ελλάδα;>> Σε αυτό το σημείο απευθύνομαι σε αυτόν τον αστυνομικό γιατί όπως κατάλαβα ήταν ο διοικητής. Του θέτω την ερώτηση:
-Πως γίνεται όταν ταξιδεύω από άλλη χώρα της Σένγκεν π.χ. την Αυστρία δεν κάνετε κανένα έλεγχο όταν φτάνουμε;
Απάντηση-ναι, κάνουμε μόνο όπου υπάρχει μεταναστευτικό πρόβλημα
-δεν είναι σωστό αυτό όταν έρχομαι από Ιταλία πάλι δεν πραγματοποιείτε κάποιον επιπλέον έλεγχο.
Απάντηση-κάνουμε έλεγχο και στους επιβάτες από την Ιταλία.
-αυτό είναι απολύτως λάθος, ποτέ δεν μου έγινε έλεγχος όταν ταξίδεψα από Ιταλία τα τελευταία 2 χρόνια. Σας επαναλαμβάνω έχουμε ήδη ελεγχθεί στην Θεσσαλονίκη. Δεν επιτρέπεται να μας ελέγχετε. Παραβαίνετε την συμφωνία Σένγκεν!
Απάντηση-δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην ελληνική αστυνομία. Είναι εντελώς ανίκανοι να φυλάξουν τα σύνορα, εάν μπορούσαν να κάνουν την δουλειά τους δεν θα ήμασταν εδώ τώρα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα!
-Πείτε μου με βάση ποιόν νόμο παραβιάζετε την συμφωνία Σένγκεν μαζικώς και κατ' εξακολούθηση εδώ και δύο και μισή χρόνια;
Απάντηση-Νόμος 23 παράγραφος α ομοσπονδιακού νόμου.
-Γιατί δεν ελέγχετε ποτέ μα ποτέ τις ταυτότητες όσων ταξιδεύουν από Στουτγκάρδη για Ελλάδα στο αεροδρόμιο της Στουτγκάρδης όπως οφείλετε; Το μόνο που κάνετε είναι να σκανάρετε το barcode του εισιτηρίου. Μπορεί έτσι ο οποιοσδήποτε να ταξιδέψει στην θέση κάποιου άλλου για την Ελλάδα. Τι θα συμβεί εάν πετάξει έτσι ένας τρομοκράτης προς την Ελλάδα; Στις δυτικές χώρες έχουν γεννηθεί όσοι κάνουν τρομοκρατικές ενέργειες!
Απάντηση-ναι δεν κάνουμε έλεγχο. Δεν μας ενδιαφέρει ποιός ταξιδεύει προς την Ελλάδα και η Ελλάδα δεν έχει πει τίποτε για αυτό και δεν επέμενε να κάνουμε έλεγχο.
-Σας επαναλαμβάνω δεν επιτρέπεται αυτό που κάνετε. Δεν μας δείχνετε καν εδώ και δύο και μισή χρόνια βάσει ποιου νόμου το κάνετε.
Απάντηση-έτσι είναι, τώρα θα με ακούσετε εσείς, ο νόμος είναι ο 23α.
-μπορείτε να μου το γράψετε
Απάντηση-όχι εσείς θα το γράψετε.
Στο τέλος του δείχνω το διαβατήριο μου. Διαβάζει τα στοιχεία μου. Και μου το επιστρέφει λέγοντας μου, εντάξει κύριε ΧΧΧ με έναν τόνο, θέλοντας να μου δώσει να καταλάβω ότι το όνομα του το κατέγραψε.
Φεύγοντας ακούω τους παραπάνω να ξεσπούν σε δυνατά γέλια.
Σημείωση ποτέ δεν χρησιμοποίησαν οι αστυνομικοί την λέξη πρόσφυγες, παρά μόνο την λέξη μετανάστες.
Επίσης ούτε τώρα ούτε ποτέ τα δυο και μισή αυτά χρόνια δεν μας λένε τα ονόματα τους οι αστυνομικοί που μας καθυστερούν και μας ελέγχουν όλους. Διαφαίνεται ότι ένας λόγος για αυτόν τον έλεγχο είναι να μας δουν οι άλλοι ταξιδιώτες στο αεροδρόμιο να γελοιοποιούμαστε και να αντιμετωπιζόμαστε σαν ιθαγενείς αφού μας δημιουργούν μια απίστευτη καθυστέρηση σε σημείο που ταξιδιώτες να χάνουν τα επόμενα δρομολόγια. Καθώς ο έλεγχος είναι μόνο για να δουνε στο περίπου εάν η φωτογραφία της ταυτότητας πάνω κάτω του ίδιου επιβάτη είναι. Ούτε γίνεται κάποιος σοβαρός έλεγχος όπως όταν ταξιδεύει κάποιος εκτός της ζώνης Σένγκεν π.χ. Ελλάδα/Κύπρος. Όταν μάλιστα κάποιος επιβάτης είναι κατά την κρίση του γερμανού αστυνομικού πιό μελαμψός τότε καθυστερούν αυτόν τον επιβάτη περαιτέρω στην Στουτγκάρδη.
Ασχολήθηκα μόνος μου με το θέμα και βάσει αυτών που βρήκα η δυνατότητα που μου δίνει το γερμανικό κράτος είναι προφορική ή έγγραφη κατάθεσης μήνυση ενάντια στην γερμανική ομοσπονδιακή αστυνομία στην εισαγγελία της πόλης που διαμένω. Παράλληλα διαπίστωσα υπάρχουν αναφορές για ανάλογες υποθέσεις όπως εδώ http://www.vgstuttgart.de/pb/,
Τα άνωθεν κατέθεσα εγγράφως ως μήνυση κατά της γερμανικής ομοσπονδιακής αστυνομίας ή καλύτερα προσπάθησα να το κάνω στην εισαγγελία Στουτγκάρδης στις 7 Δεκεμβρίου. Εκεί ήρθα αντιμέτωπος με έναν αστυνομικό που έκανε το παν με έντονα χλευαστικό τόνο απέναντί μου ωστε να με αναγκάσει να μην καταθέσω τον φάκελο με την μήνυση μου στην εισαγγελία και να γράψω απλώς μια επιστολή παραπόνων στην ομοσπονδιακή αστυνομία του αεροδρομίου Στουτγάρδης. Εν τέλει αφού επέμενα έλαβε τον φάκελο με τα έγγραφα της μήνυσης μου χωρίς να μου δώσει αριθμό πρωτοκόλλου ή οτιδήποτε άλλο αποδεικτικό ότι έγινε η μήνυση παρόλο που του το επισήμανα ότι πρέπει να το πρωτοκολλήσει. Επομένως αμφιβάλλω εάν η εισαγγελία Στουτγάρδης ασχοληθεί με την υπόθεση.
Τα άνωθεν κατέθεσα εγγράφως ως μήνυση κατά της γερμανικής ομοσπονδιακής αστυνομίας ή καλύτερα προσπάθησα να το κάνω στην εισαγγελία Στουτγκάρδης στις 7 Δεκεμβρίου. Εκεί ήρθα αντιμέτωπος με έναν αστυνομικό που έκανε το παν με έντονα χλευαστικό τόνο απέναντί μου ωστε να με αναγκάσει να μην καταθέσω τον φάκελο με την μήνυση μου στην εισαγγελία και να γράψω απλώς μια επιστολή παραπόνων στην ομοσπονδιακή αστυνομία του αεροδρομίου Στουτγάρδης. Εν τέλει αφού επέμενα έλαβε τον φάκελο με τα έγγραφα της μήνυσης μου χωρίς να μου δώσει αριθμό πρωτοκόλλου ή οτιδήποτε άλλο αποδεικτικό ότι έγινε η μήνυση παρόλο που του το επισήμανα ότι πρέπει να το πρωτοκολλήσει. Επομένως αμφιβάλλω εάν η εισαγγελία Στουτγάρδης ασχοληθεί με την υπόθεση.
Στις 17 Δεκεμβρίου έγινα μάρτυρας καινούργιου περιστατικού αυτήν την φορά στο ίδιο το αεροδρόμιο Μακεδονία της Θεσσαλονίκης. Περιμένοντας στην πύλη για την πτήση μας προς Στουτγκάρδη και 5 λεπτά πριν αρχίσουν τον έλεγχο των ταυτοτήτων για την επιβίβαση στο αεροπλάνο έρχεται ένας άνδρας με πολιτικά που είχε στο λαιμό του μια κορδέλα που έγραφε στα γερμανικά με μικρά γράμματα μονο την λέξη αστυνομία δηλαδή Polizei. Ο κύριος αυτός όπως φαίνεται στο βίντεο που σας αποστέλλω παίρνει θέση δίπλα ακριβώς στις υπαλλήλους του αεροδρομίου που πραγματοποιούν τον έλεγχο ώστε να τις επιβλέπει και να βλέπει ακριβώς ποιός θα μπει στο αεροπλάνο καθώς και να βλέπει τα ονόματα στις ταυτότητες. Παράλληλα βγάζει ένα περίεργο κινητό που το κοιτάζει ανά τακτά διαστήματα και φαίνεται να κοιτάζει σε αυτό κάποιες φωτογραφίες καθώς και τηλεφωνεί με κάποιον στα γερμανικά. Η επίβλεψη καθώς και ο έλεγχος των ταυτοτητων μας από τον Γερμανό ,μάλλον ήταν αστυνομικός, έγινε χωρίς απολύτως καμία ενημέρωση. Ρώτησα τις υπαλλήλους του ελέγχου για ποιόν λόγο βρίσκεται εδώ ένας γερμανός αστυνομικός με πολιτικά.
Η απάντηση τους: ελέγχει τα διαβατήρια ετσι θέλει η Γερμανία.
Διερωτώμαι πως επιτρέπεται σε μάλλον αστυνομικό ( μπορεί και να έχει άλλη ιδιότητα) τρίτης χώρας να κάνει έλεγχο σε ελληνικό έδαφος; σημείωση το αεροδρόμιο Μακεδονία είναι γερμανικών συμφεροντων.
Επίσης σε άλλο βίντεο φαίνεται ένας Έλληνας μάλλον αστυνομικός με πολιτικά χωρίς κανένα σήμα να έρχεται μόνο για 2 λεπτά και συνομιλεί με τον Γερμανό και μετά αποχωρεί.
Το αίσθημα που έχει ένας επιβάτης μετά από τα παραπάνω συστηματικά περιστατικά στην Στουτγκάρδη όπως και την καινούργια παραπάνω μόδα στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης είναι ότι δεν είναι πολίτης ενός ανεξάρτητου κράτους αλλά υπήκοος μιας χώρας με μειωμένη ή καθόλου κυριαρχία και αντιμετωπίζεται αναλόγως.
Αυτό που πάνω από όλα με εξέπληξε και με εξόργισε είναι η απόλυτη υποτιμητική ρητορική από αστυνομικούς της γερμανικής ομοσπονδιακής αστυνομίας για την Ελληνική Δημοκρατία ως κρατική οντότητα και τα όργανα της χωρίς κανένα φραγμό ότι τους ακούνε άλλοι ταξιδιώτες ή ότι τέτοιες εκφράσεις είναι ανεπίτρεπτες να εκφράζονται δημοσίως από δημόσιους λειτουργούς ενός κράτους.
Subscribe to:
Posts (Atom)